Një ditë e errët e mbyti qytetin në hije, si një peshë e rëndë që u la mbi supet e tij të lodhura. Në rrugë, hapat e njerëzve përfaqësonin ngadalësinë e shpirtit të tyre të lodhur. Mendime të zhytura në dyshime, ndjenja të prera në heshtje, jetë të shtrira në vijëzime të errëta. Në këtë kohë të heshtjes, një shkëndijë u ndez mesnate, si një shpresë e vogël në horizontin e mbyllur.
Një letër zuri vend në skajin e kutisë së postës, një letër e pashkrueshme në shkrim, por e pasur me peshën e fjalëve që priteshin për të ndezur flakën e shpirtit. Titulli i letrës së vogël ishte “Dhe Më Shumë se Gabim”. Këtë letër e mori në dorë një njeri i quajtur Zinedin, i cili e përjetonte këtë periudhë të zymtë të jetës së tij. Brenda saj, fjalë pas fjale, të shkruara me kujdes të thellë përshkruanin një udhëtim të fshehur të gabimeve, por edhe një mësim të thellë që rrjedh nga to. Ai u largua nga dritarja e vetmisë së tij dhe u fut në valën e fjalëve të shkruara me dorë.
“Ka momente në jetë kur bëjmë gabime,” e nisi letra. “Ata janë si shenjat e errëta në një oqean të thellë. Ndërsa këmbët tona lëvizin në mënyra të ndryshme, ne shpesh humbasim drejtimin tonë. Por, është thelbësore të kujtojmë se çdo valë e gabimeve sjell me vete një mësim të fshehur, një dije që na rrit dhe na formon përballë sfidave të ardhshme.” << Zizou >>, ndihej i tronditur nga thellësia e fjalëve. Ato zbulonin një realitet të fshehur që ai gjithmonë kishte ndjerë, por që nuk ishte në gjendje ta shprehte me fjalë.
Letra vazhdonte:
“Dhe më shumë se gabim, është reagimi ynë ndaj tyre që na përcakton. Ne mund të rrëzohemi, por rëndësia është se si ngrihemi. Nëse e ndjejmë dhimbjen e rënies, kjo mund të na ndihmojë të vëmë themelet e një qëndrueshmërie më të fortë. Nëse shohim gabimet si udhëzues të jetës, atëherë ato mund të na çojnë drejtë një përsosmërije që nuk do ta kishim arritur ndryshe.”
Ky, ndihej si në një rrugëtim shpirtëror. Letra vazhdoi të reflektojë për rëndësinë e faljes dhe mësimet që vijnë me të. Në fund, ajo përfundoi me një pyetje që u përplas thellë në zemrën e tij: “A mund të bëjmë gabime? Ose, në të vërtetë, a mund të shohim në to më tepër se një dështim?” Me sy të përmbysur nga këto fjalë, ndihej si një detar që përballonte një valë të madhe. Por, këtë herë, ai nuk ndihej i vetmuar. Ndjenjat e tij ishin të përziera, por ai ndihej më i qetë, më i gatshëm për të sfiduar valën. Në rrugën e kthimit në shtëpi, kishte një qëndrim të ri. Ai nuk mund të shkonte prapa për të ndryshuar gabimet e kaluara, por ai mund të shkonte përpara me një ndërgjegje të re. Ai mund të shihte përtej tyre, përtej errësirës së tyre, për të zbuluar dritën që ndodhet pas tyre.
Letra e vogël me titullin “Dhe Më Shumë se Gabim” u bë si një farë qiriu që bllokoi rrugën e tij në këtë kohë të zymtë. Për të, ajo ishte më shumë se një thjeshtë letër; ishte një udhëzues për të kuptuar se edhe në momentet më të errëta, drita e vërtetë gjendet brenda turmës, që kërkojnë përgjegjësi !
