Ribrendimi i BDI-së dhe krijimi i koalicionit më të gjerë përmes Aleancës Kombëtare për Integrim (AKI) mund të shihet si një strategji politike me disa dimensione.
Së pari, kjo lëvizje mund të interpretohet si përpjekje e liderit Ali Ahmeti për të krijuar një distancë simbolike nga bilanci i 22 viteve në pushtet. Duke e shpërndarë përgjegjësinë politike tek një “ombrellë” më të gjerë si AKI, barra e vendimeve dhe kritikave nuk qëndron më vetëm mbi BDI-në, por ndahet me partnerët e rinj. Kjo i jep mundësi Ahmetit të ruajë profilin e tij politik dhe të përgatitet për një dalje më të butë nga skena, duke lënë pas një trashëgimi të perceptuar si pozitive.
Së dyti, ekziston perceptimi publik se përmes kësaj formule “kur dy palë përplasen, fiton e treta”. Në këtë rast, Ali Ahmeti mund të shihet si palë e tretë që përfiton nga fragmentimi i skenës politike shqiptare. Megjithatë, kjo lëvizje bart edhe risk: partnerët e rinj, si Ziadin Sela apo Arben Taravari, mund të perceptohen si figura që marrin mbi vete përgjegjësinë për pakënaqësitë e akumuluara, gjë që i dobëson ata në të ardhmen.
Së treti, është e vështirë të imagjinohet që një parti me historikun dhe strukturën e gjatë të BDI-së të “shkrihet” në mënyrë të plotë në një platformë të re. Prandaj, AKI duket më shumë si një hap i kalkuluar politik, ku Ali Ahmeti e përfundon karrierën e tij në mënyrë më të favorshme, ndërsa të tjerët mbeten të menaxhojnë pasojat elektorale të kësaj formule.
Në përfundim, kjo strategji është një manovër e mençur afatshkurtër për liderin historik të BDI-së, por afatgjatë mbetet për t’u parë . Shkruan Gazetari Naser Asani
Nga BDI tek AKI Aleanca Kombetare per Integrim: distancim apo shpërndarje e përgjegjësisë?
