Në fëmijërinë e hershme, shenjat e disleksisë përfshijnë gabime në shprehje. Fëmija mund të ketë vështirësi me emërtimin e objekteve të njohura, mund të ketë vështirësi me rimimin dhe renditjen, dhe mund të ketë vështirësi në ndjekjen e udhëzimeve në hapa të shumtë.
– Advertisements –
Një nga keqkuptimet më të zakonshme në lidhje me disleksinë është se njerëzit thjesht ndryshojnë shkronjat ndërsa lexojnë. Ndërsa kjo është pjesërisht e vërtetë, ky keqperceptim shpesh çon në gabimin e disleksisë me paaftësi të tjera të të mësuarit ose që të kalojë pa u vënë re.
Benjamin Powers nga Fondacioni i Disleksisë beson se njohja e hershme e shenjave të disleksisë mund të ketë një ndikim të rëndësishëm në edukimin e fëmijës. Nëse gjendja njihet herët, fëmijët do të arrijnë përfundimisht aftësinë për të lexuar në nivelin e bashkëmoshatarëve të tjerë.
Në klasat e ulëta, fëmijët me disleksi mund të kenë vështirësi në kujtimin e emrave të shkronjave dhe tingujve të tyre. Ata janë të hutuar nga shkronjat që duken ose tingëllojnë të ngjashme, përpiqen të lexojnë fjalë të njohura, ndryshojnë fjalët kur lexojnë me zë të lartë, kanë vështirësi drejtshkrimore dhe e kanë të vështirë të ndajnë tingujt individualë në fjalë ose nuk mund të kombinojnë shkronjat në një fjalë.
Në klasat më të larta, mund të ndodhë konfuzioni ose anashkalimi i fjalëve më të shkurtra, lindin vështirësi në përvetësimin e fjalëve të reja. Fëmija mund të ketë vështirësi në njohjen e fjalëve të zakonshme, të luftojë për të shpjeguar atë që ndodhi në histori. Karakteristikat e disleksisë përfshijnë drejtshkrimin e dobët dhe shmangien e leximit sa herë që është e mundur, ose zhgënjimin dhe ankthin gjatë leximit.
Edukatorët dhe psikologët janë trajnuar për të njohur disleksinë. Prindërit duhet gjithashtu të punojnë ngushtë me mësuesit, pediatrit dhe, nëse është e nevojshme, me profesionistë të tjerë mjekësorë, duke përfshirë neuropsikologët dhe terapistët e të folurit, nëse dyshojnë se fëmija i tyre ka disleksi.
