Konflikti i armatosur i majit të vitit 2015 në Kumanovë, nuk ëshët far akti kombëtar më të cilin shqiptarët duhet krenuar, është vetëm një turp, inskenim për interesa të politikanëve kriminel maqedonas e shqiptar. Nese ndonjë politikan të caktuar nga Prishtina, edhe mund ta vrasë “ndergjegjia”, Kosovën ska pse ta implikojë në rastin “Kumanova” në këtë betejë të palavdishme dhe pa heronjë, pa pas hak as hile.
Është e vështirë të jesh indiferent ndaj një kryeministri që vendin ka filluar ta konsideroj si pronë private dhe buxhetin e shtetit si një “qyp” përsonal të tij, nga i cili kujt të dojë dhe sa të doj ky vet mund ti jap. Mbase nuk mund ta kuptosh ndryshe, veprimin e kryeministrit Haradinaj në mbledhjen e qeverisë të mbatur këtë të premte, me ç’rast me urdhërin e tij, qeveria e Kosovës ndau mbi 200.000 euro për familjet e të dënuarve në rastin “Kumanova”. Dhe ky “peshqesh” nga kryeministri për këto familje erdhi vetëm pas disa ditësh, kur Haradinaj në stilin e tij do t’iu drejtohet një familjari protestues të këtyre të dënuarëve, me fjalët ” Mshele ti, nal ta shoh ftyrën” .E kamë thënë edhe në një postim timin para disa ditësh se të ashtuquajturit grupi i Kumanovës, nuk janë çlirimtar e as heronjë. Të tillë nuk i konsideruan as shqiptarët, qytetarë të Komanovës, të cilët u gjenden mes breshërive të armëve të ndryshme në maj të vitit 2015 , në një konflikt të pakuptimt për ta. Këta “luftëtarë”, një pjesë e tyre u mashtruan e disa ishin mercenar që u dërguan në një betejë të pabarabartë, ku fituesi ishte përcaktuar qysh më parë. Ky fitues ishte ish kryeministri i Maqedonisë,Putini i vogël Ballkanit, Nikolla Grujevski, regjimi i së cilit do të mund të mbijetonte vetëm në rast të ndonjë konflikti me shqiptarët, gjoja në emër të ruajtjes së Maqedonisë dhe mbrojtjen e popullit maqedonas nga rreziku që po i kanosej nga shqiptarët. “Betja e Kumanovës” në të cilën mbetën të vrarë 18 persona, 10 nga grupi i Kumanovës, dhe 8 polic të Maqedonisë, ishte i inskenuar nga sherbimi sekret maqedonas i njohur si DSK,në bashkpunim edhe me politikanë shqiptarë, dy nga Kosova dhe një nga Maqedonia, për llogarinë e regjimit të ish kryeministrit Nikolla Grujevski. Tani pas dy viteve nga kjo “betejë” dhe mënjeherë pas dhënjës së verdiktit final nga gjykata në Shkup për për të burgosurit shqiptar, si duhet ta kuptojmë këtë veprim të qeverisë, e cila ndau para për familjet e të denuarëve në rastin “Kumanova”. A kishte Kosova ndonjë obligim ndaj pjesëmmarësve të grupit të Kumanovës të denuar nga gjykata Gjykata Penale e Shkupit dënoi me 746 vjet burg 33 pjesëtarët e grupit të Kumanovës, 8 dënime me burg të përjetshëm, në mesin e të denuarëve edhe 19 shtetas të Kosovës. Një vendim i tillë i qeverisë mund të ketë edhe konsekuenca politike në raport me Maqedoninë, pasi e implikon vetën në një sulm të armatosur ndaj një shteti të pavarur siç është Maqedonia.
Ajo që ka mundur dhe që është dashur ta bëjë Kosova , pasi edhe më kushtetutë obligohet të interesohet për qytetarët e sajë jashtë vendit,pavarësisht rrethanave në të cilat ata gjenden, është që të sigurohet nga pala maqedonase për një gjykim të drejtë dhe të paanshëm, gjë që nuk ndodhi. Denimet drastike që i shqiptoj Gjykata Penale e Shkupit pjestarëve të grupit të Kumanvës, nxorën në pah një gjykim krejtësisht të ndikuar nga politika dhe përkatsia etnike e të burgosurëve. Kjo bënë për të kuptuar se këta njerëz gati për dy vite në procesin e gjykimit të tyre u lanë vetëm, pa një interesim nga askush, ashtu siç u dërguan dhe u lanë vetëm në “betejen e tyre” të humbur akoma pa filluar. Dhe teni pse ky vendim i kryeministrit Haradinaj dhe i qeverisë së Kosovës për të ndarë shuma parash për familjet e të dënuarve në rastin “Kumanova”. A duhet parë këtë veprim si një patriotizëm të shpifur kur akoma jemi në proces të zgjedhjeve lokale, apo është dicka përtej kësaj. Mbase do të mund të parashtrohet pyetja pse këto shuma parash nuk u ndan edhe edhe për luftëtarët nga Kosova të vrarë ne Siri e Irak, si pjestarë të ISIS-it. Edhe “luftëtarët e Allahut” ishin shtetas të Kosovës dhe kauza e ketyre ishte po aq e shkerdhyme sa edhe atyre të të ashtuquajturit grupi i Komanovës, ku një pjesë e pjestarëve të këtyre të fundit ishin të implikuar në vrasje të pasluftës,haraqmbledhës, trafikant droge, ku emrat e disa prej tyre përmenden edhe në raportet e sherbimeve ndërkombëtare të intelegjencës.
Ajo që më së shumti do të duhej ta preukuponte opinioni kosovar por edhe familjet e të vrarëve në “betejen e Kumanovës” dhe të të dënuarëve, është se kush i dërgoi këta njerëz atje, për çfarë qëllimi u dërguan. Mbase kjo mund të mbetët edhe për një kohë enigme, se a ishin arsyeja vetëm milionat që i morrën shefat e tyre , apo edhe frika nga drejtësia, sidomos nga fillimi i punës së Gjykatës Speciale, dhe mundësia e këtyre “patriotëve” që të përfundojnë burgjeve e më pas dëshmitar bashkpunues si Shkumbin Mehmeti apo Bedri Krasniqi. Kjo e dyta sikur i ka tmerruar shefat e tyre, që ngjarjene Kumanovës e kanë parë si një shansë të mirë, për t’i hequr qafe , duke i dërguar në një betejë të fundit, nga e cila nuk do të kthehenë më, duke i marrë me vetë edhe dosjet kriminale në llogari të partive dhe liderëve te caktuar politik. Dhe krejtë për fund, konflikti i armatosur i majit të vitit 2015 në Kumanovë, nuk ëshët far akti kombëtar më të cilin shqiptarët duhet krenuar, është vetëm një turp, inskenim për interesa të politikanëve kriminel maqedonas e shqiptar. Nese ndonjë politikani të caktuar nga Prishtina, edhe mund ta vrasë “ndergjegjia”, Kosovën ska pse ta implikojë në rastin “Kumanova” në këtë betejë të palavdishme dhe pa heronjë, pa pas hak as hile.
Nexhat HAZIRI
