Shkruan Faton Aliu
Në një qytet të vogël, mes rrugëve të kalldrëmuara dhe dyqaneve të vogla, një plak mendjelehtë dallohej nga të gjithë me një punë të veçantë. Ai shiste trëndafila, ndryshe nga të tjerët që shisnin fruta, perime dhe mish. Plaku ishte një njeri i thjeshtë dhe modest, me një fytyrë të çuditshme që shfaqte shenjat e kohës dhe të sfidave të kaluara. Ai kishte një karrige prej druri në të cilën mbante gjithmonë disa gurë të vegjël, të cilët shërbenin si ndihmës për t’i mbajtur lartë këmbët në kohëra të ngarkuara.
Njerëzit ishin të habitur nga ai dhe shpesh e pyesnin se si ia dilte të mbante trëndafila të freskëta, në një qytet ku kishte pak hapësira gjelbëruese. Plaku thjesht përgjigjej me një buzëqeshje dhe thoshte se trëndafilat vinin nga një fermë larg qytetit.
Por një ditë, një djalë i ri ndërmori një vëzhgim të hollësishëm në punën e plakut dhe zbuloi një sekret të fshehur. Plaku nuk e kishte blerë kurrë trëndafilin nga ferma larg qytetit, por në fakt kishte një kopsht të vogël në një kënd të lagjes, ku i rrit trëndafilat e bukur dhe të larmishëm.
Dhe kështu, ai shiste trëndafila nga kopshti i tij të vogël dhe shpërndante magjinë e tyre nëpër rrugët e qytetit. Njerëzit filluan të vlerësonin punën dhe kujdesin e plakut dhe shumë prej tyre filluan të blejnë trëndafila nga ai, edhe pse çmimi ishte pak më i lartë se ai i tregut.
Ndërsa koha kalonte, plaku vazhdonte të shiste trëndafila, deri në ditën që nuk ishte më. Por njerëzit nuk e harrojnë dot kurrë historinë e tij, historinë e një njeriu që kujdesej për kopshtin e tij të vogël dhe shiste trëndafila të bukura në mes të një qyteti të vogël.
Pas një kohe, fillova të mësoj më shumë për jetën e tij. Ai ishte një djalë i ri kur shkoi në luftë, dhe në atë kohë, ai kishte humbur shumë nga miqtë dhe familjarët e tij. Për shkak të asaj dite, ai kishte vendosur të jetonte jetën e tij duke “ shitur një trëndafil “ për secilin person që i kujtonte atë kohë.
<< Dhe këtu gjithësecili prej nesh zhgënjehet, ngelet i tradhëtuar . Valë-valë koha kalon, pyes veten, përse plaku gjithënjë shiste trëndafila dhe nuk dhuronte? Dhe në historinë tonë do të mbetej mbret i thënies: >>
“Mund t’i dhuroni njeriut një dhuratë të vogël, por do të ngelni në mendjen e tij si një person i madh.”
